Είναι και κάποιες, σαν τα γλυκά στη βιτρίνα. Που τραβάς το βλέμμα σου από πάνω τους, γιατί πιθανόν είσαι σε δίαιτα, ή "έλα μωρέ σιγά, κατεψυγμένα είναι..", ή χειρότερα ακόμα προτιμάς να φάς τα λεφτά σε σουβλάκια παρά σε αηδίες που λέει χρόνια η μαμά και σε έπειςε.Περιττές θερμίδες..
Οι ανομολόγητες επιθυμίες, είναι πιο βασανιστικές κι από τη φαγούρα στην πατούσα μέσα στη μπότα καταχείμωνο. Ανεξαρτήτου μεγέθους, απροσδιόριστης πολλές φορές προέλευσης, το κακό σε βρίσκει όπου και να κρύψεις το κεφάλι σου. Κάνεις πάντα ότι δεν ακούς, αρνείσαι ακόμα και στον εαυτό σου την υποδούλωση που υφίστασαι αυτά τα 3 δευτερόλεπτα που αφήνεις ολόκληρο το σώμα σου να γεμίσει αισθήσεις πριν βίαια δώσεις τέλος στις σκέψεις σου. Με το φόβο, πως κάποιος είναι πανταχού παρόν ακόμα και μέσα σου, με την αγωνία μη χάσεις τον έλεγχο, με το φόβο μην μπερδέψεις όλο αυτό με την πραγματικότητα.
Ανομολόγητες. Όχι υπερβολικές ή άνομες ή ακατάλληλες ή τρελές..Καμία σημασία δεν έχει η φύση της επιθυμίας..
Αποκτά αυτό το μοναδικό σε ομορφιά σχήμα, μόνο όταν βαφτιστεί..
Και σκάνε σαν βεγγαλικά χρυσάνθεμα όταν βρούνε διέξοδο και φτάσουν στο στόμα. Μια λάμψη για δευτερόλεπτα. Της ντροπής, της τρέλας, της αλήθειας. Ακόμα και το μίσος έχει τη λάμψη του κάποιες φορές.
Κρατάω μυστικά από τον εαυτό μου. Τον αγαπάω, γι αυτό. Τα ανομολόγητά μου, είναι μικρές δώσεις ελευθερίας. Σα να βγαίνω στο προαύλιο της φυλακής μου, και να νομίζω πως δραπέτευσα. Λίγο, όσο ένας κόκκος ρυζιού. Αρκετό, για να μου δώσει τη γεύση του..
