Το αριστερό μου μάτι, χώρις να θυμάμαι τη διαδρομή, έφτασε να μελανιάσει και να πρηστεί τόσο, που πέταξε από πάνω του κάθε ομοιότητα με το αδερφό δεξί στοιχείο, κι ακολούθησε μια πιο πολύχρωμη και ακανόνιστη πορεία στο προφίλ μου.
Μου σήκωσε λίγο και το ζυγωματικό, χαμογελούσα παγωμένα. Φαρδυνε ελαφρά τη μύτη μου, και πρόσθεσε μια εξωτική νότα σ' αυτόν τον συνδιασμό κίτρινο - μωβ ..
Κάπου κάπου είχε νότες κόκκινες, αλλού πιο ανοιχτές κι αλλού πιο σκούρες, μπορούσες να διακρίνεις ελαφρά ένα περίγραμμα χειρονομίας..
Μια στιγμή υπερβολικής αγάπης μάλλον.. αλλά με τόσο πρήξιμο και τόσο αστιγματισμό στο διπλανό, δε διέκρινα τίποτα καθαρά..έβλεπα μόνο τα χρώματα.
(Αντί να προσπαθήσω να το κρύψω, έβαψα όλο μου το πρόσωπο κίτρινο μωβ..)
(Της Κυριακής τα όνειρα, μέχρι το μεσημέρι)
