Υπό άλλες συνθήκες, η προηγούμενη παράγραφος θα σττογγυλοκαθόταν αναπαυτικά "εντός παρενθέσεως", παρέα με τις τελίτσες - όταν έχω πολλά ή τίποτα να πώ - και τους ψίθυρους που κάποιοι θέλω να ακούσουν.. Θα ξεκινούσε λυπημένη για να καταλήξει χαρούμενη! Έτσι τις διαβάζω εγώ τις παρενθέσεις. Και δεν είναι κακό να τις ανοίγεις. Είναι εγκληματικό να τις αφήνεις ανοιχτές, γιατί μπάζουν αμφιβολίες και ρεύματα που σε αφήνουν δυσκίνητο και κάποιες φορές παράλυτο.
(Η αδυναμία μου να τιθασεύσω τις εμβόλιμες σκέψεις μου, και να πετάγομαι από το ένα θέμα στο άλλο, με κάνει να νιώθω πως παίζω τυφλόμυγα σε ναρκοπέδιο)
