Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2021
Κορίτσι πράμα..
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2021
Είναι κι αυτά
Αξονική
(Του το είπα κι αυτό)
Τόσα ερεθίσματα, τόση πληροφορία, τόσο υλικό, και το μόνο που έχω καταφέρει είναι μπέτωμα. Μια ακινητοποίηση που μόνο με Παρασκευή απόγευμα στην άνοδο του Κηφισού μπορείς να συγκρίνεις, και πάλι δεν. Δεν τη φτάνεις..
(Μπήκα σήμερα στο σπίτι και με υποδέχτηκαν χριστουγεννιάτικες μελωδίες, δυο γατιά, μια μελαγχολία κι ο μεσημεριανός μου μισοτελειωμένος κρύος καφές.)
Τρίγωνα και κάλαντα και jingles και πρωτοχρονιές και rapid tests και κάθε σπίτι τί? Δε θέλω να ακούω τη λέξη υγεία, αλήθεια. Όσο και να το εύχομαι, θέλω κι από τις άλλες τις ευχές.. Θέλω ευτυχία, ταξίδια, χαμόγελα, ελεύθερες στιγμούλες και ό, τι να ΄ναι. Θέλω μια σφαίρα και με κάτι άλλο, με ό, τι να ΄ναι.. Φοβάμαι πως έχω μιζεριάσει πάνω από την ατομική μου ευθύνη και το φόβο, και το μόνο που τσεκάρω είναι το καλά. Το μου και των γύρω μου.
Και δεν είναι καιροί να ονειρεύεσαι και να γράφεις για έρωτες και μαυρίλες, ούτε να γελάς δυνατά, γιατι δίπλα σου πεθαίνει κόσμος. Γιατι ο κόσμος έχει σπάσει σε κομμάτια κι αν είσαι από δω δεν πας από κει, κι έχεις φουλάρει καχυποψία και άγχος ενώ βάζεις δειλά ένα δεκάρικο βενζίνη, κι έχεις ξεχάσει να χορεύεις ενώ θυμάσαι να ψεκάζεις τα πάντα με αντισηπτικό πριν τ' αγγίξεις, ακόμα και την καρδιά που λιμπίζεσαι δίπλα σου.
(Έχουν περάσει τόσοι μήνες έτσι τελικά)
(Του τα είπα. Κι είμαι λέει ρεαλίστρια και δεν υπάρχει αγωγή γι' αυτό.)