Ξέρω πως είμαι μεγάλη πια, για να μετράω μπάνια και παγωτά, αλλά ήταν μόλις 5 -τα μπάνια, όχι τα παγωτά! - σε μια άδεια δύο εβδομάδων.. Και αυτό, γιατί δεν είμαι αρκετά μεγαλη να γιορτάσω ένα από τα λίγα ατού της εμμηνόπαυσης, και ζω ακόμα με την εφαρμογή "ημερολόγιο περιόδου" στο κινητό, που μου πετάει τρομαχτικά μηνύματα για το τέλος του κόσμου που έρχεται σε δύο μέρες.. κάθε μήνα..
Αλλά η ζωή εξακολουθεί να είναι ωραία, και σημασία έχει το ταξίδι κι όχι ο προορισμός τελικά, αλλά για να ταξιδέψω και να οδηγεί άλλος, πρέπει να κουμπώσω ένα ζαναξακι και να στάζω υπογλωσσια ανθοϊάματα παράλληλα με σνιφαρισμα βαλεριάνας για να με κρατάει ψύχραιμη, και να μη μεταμορφώνομαι σ' εφιάλτη για τον οδηγό. Ή και τον καπετάνιο. Το ίδιο μου κάνει αφού δεν είμαι εγώ στο τιμόνι..
Οι διακοπές μοιάζουν με τις μέρες πριν την κρεμάλα. Ξεκινά η άδεια, και μετραω αντίστροφα. Χαράζω γραμμούλες στον τοίχο του μυαλου μου, και ξαφνικά γεμίζει και με περιμένει ο δήμιος.. Μ' ένα χαμόγελο φαρδύ πλατύ, που αντί για δόντια γράφει ΔΕΥΤΕΡΑ22/08/22.
(Γέμισα γέλια και πήρα χρώμα. Έφαγα σύκα, μούλιασα στα νερά του Ιονίου, ήπια μπύρες και κοκτέϊλ στην πλατεία, είδα το Κατάκολο κι ένα μουσείο με αρχαία, έκανα καινούριους φίλους, συνάντησα τους μακρινούς, ζεστάθηκε η καρδιά μου κι η αγκαλιά μου με αγάπη, και γυρίζω στη βάση μας.
Βαγγελούρη μου, σ' ευχαριστώ..)
Αυτό το καλοκαίρι θα μου μείνει αξέχαστο.
Τανυα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου